اندکی صبر سحر نزدیک است


۱۳۸۸ اسفند ۸, شنبه

هنر و دموکراسی نزد ایرانیان است و بس.

این عکسارو تابستون امسال توی ورودی شهر ارومیه، از سمت سلماس گرفتم. نمیدونم چرا تا حالا به کسی نشونشون نداده بودم. هر چی هست ذوق و هنر کارگر شهرداریه، که جایی بهتر از بلوار ورودی شهر پیدا نکرده به رخ بکشه. حتما بهش باید دست مریزاد گفت.
چهار سالی که ارومیه بودم چیزای عجیب زیادی دیدم چه خوب، چه بد. اکثر خاطرات و لحظه هام شیرین بودن، ولی این صحنه جالب که الان با شما به شراکت گذاشتم، هیچ وقت از یادم نمیره. شاید علتش غیر طبیعی بودن صحنس. نمیدونم. ولی هرچی که هست نشونه ی آزادی عقبده و نظر تو مملکتمونه. وقتی تو سازمان ملل درجه آزادی ایران رو در حد مطلق اعلام میکنیم، به خاطر همین چیزاس خوب. آخه کجای دنیا دیدی یه کارگر شهرداری اولا این همه هنرمند باشه، دوما بتونه آزادانه هنرشو بدون اینکه هزینه گالری و نمایشگاه بده، اینجوری یه نمایش بذاره؟ نه، جون من دیدین؟ نیست به خدا نگرد. این هنر اصالتا و نسل اندر نسل ایرانیه عزیز من. به این میگن آزادی و دموکراسیه ایرانی، اونم از نوع مطلقش. نظر تو چیه؟